Συναδέλφισσες – Συνάδελφοι,
Οι εκλογές για το ΔΣ του σωματείου μας και τους αντιπροσώπους στην ΠΟΕΔΗΝ
γίνονται σε μια πολύ επικίνδυνη περίοδο. Το ΑΤΤΙΚΟ δεν είναι στη "γιάλα".
Στα αυτιά μας αντηχεί
η κραυγή για τους 23 νεκρούς από το ταξικό έγκλημα στην Μάνδρα, τα συνθήματα κατά
των πλειστηριασμών λαϊκής κατοικίας, η βουβή (ακόμα) οργή του υγειονομικού που δεν
μπορεί να ζει ως μισθωτός σκλάβος. Τη ζωή μας πλακώνουν 7 χρόνια μνημονίων, 10 χρόνια
δημοσιονομικής δικτατορίας και ασφυκτικής λιτότητας. Και τίποτα δεν έχει τελειώσει
.... Νέα αντιλαϊκά μέτρα έρχονται με την 3η αξιολόγηση, που θέλει να χτυπήσει και το πιο "ιερό"
δικαίωμα του εργαζόμενου, το δικαίωμα της απεργίας, δηλαδή το δικαίωμα να
αγωνίζεσαι για όλα τα άλλα δικαιώματα!
Όλα αυτά δεν είναι τυχαία.
Οι ένοχοι δεν είναι ανώνυμοι. Ούτε πρέπει να τους κρύβουμε, όπως κάνουν κάποιοι,
δήθεν "ακομμάτιστοι" συνδικαλιστές, για να αθωώνουν τα αφεντικά και τους
κομματικούς προστάτες τους (πως αλλιώς θα παζαρέψουν μετατάξεις και διάφορα άλλα
ρουσφέτια για τους δικούς τους;).
Την πολιτική αυτή προωθούν
από κοινού, συνειδητά και χωρίς δισταγμό, η ΕΕ, το ΔΝΤ και οι πλουτοκράτες - "επενδυτές",
με πρωταγωνιστή την κυβέρνηση
ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και αρκετούς κομπάρσους (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, Λεβέντηδες). Στο πλευρό
τους έχουν τους διοικητές των νοσοκομείων, των ΥΠΕ και τον παλιό μηχανισμό των νοσηλευτικών
και διοικητικών υπηρεσιών που κάνουν πως "δεν ξέρουν για το φόνο" αλλά
εφαρμόζουν κατά γράμμα τις "διαταγές" διάλυσης των εργατικών δικαιωμάτων
στα νοσοκομεία, αφού δεν έχουν κανένα πρόβλημα να είναι "υπηρέτες όλων των
αφεντάδων" για να διατηρήσουν τα διευθυντιλίκια τους.
Συναδέλφισσες – Συνάδελφοι, το 2018 προβλέπεται μαύρη χρονιά για την υγεία:
α) με μείωση του προϋπολογισμού για τα δημόσια
νοσοκομεία κατά 700 εκατ. ευρώ ώστε να πιάσουν το στόχο των αιματηρών πλεονασμάτων.
Ήδη το ΑΤΤΙΚΟ λειτουργεί σε συνθήκες BLACK
OUT. Και όπου απουσιάζει το κράτος ... πλακώνουν οι χορηγοί! Μεγάλοι ιδιωτικοί όμιλοι και εφοπλιστικά ιδρύματα
που βάζουν χέρι στο ΕΣΥ στην αρχή ως δωρητές - φιλάνθρωποι και μετά ως μέτοχοι -
συνιδιοκτήτες. Έχουν αποκτήσει καθοριστικό ρόλο στον ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό
και τις προμήθειες, με βάση τα συμφέροντα φαρμακευτικών εταιρειών και όχι τις πραγματικές
ανάγκες της λαϊκής υγείας. Κανονική ιδιωτικοποίηση!
Η ΑΕΜΥ και το Νοσοκομείο Σαντορίνης είναι ο προπομπός για το μέλλον των δομών Υγείας
οι οποίες θα λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Όσες δεν
αντέχουν στον ανταγωνισμό θα κλείνουν. Με αυτό το κριτήριο φτιάχνουν τους νέους
οργανισμούς των νοσοκομείων και σχεδιάζουν την ολοήμερη (ιδιωτική!) λειτουργία τους.
β) με
περιορισμό των μόνιμων προσλήψεων, με τα νοσοκομεία να πλημμυρίζουν με επικουρικούς, 12μηνα και μπλοκάκια.
Πάνω από 30.000 είναι οι κενές οργανικές
θέσεις. Οι εργολάβοι παραμένουν και αναλαμβάνουν
όλο και περισσότερες υπηρεσίες. Η μετανάστευση γιατρών και νοσηλευτών συνεχίζεται.
Η εντατικοποίηση είναι αφόρητη και τα ράντζα πληθαίνουν. Διατηρείται η νεοφιλελεύθερη
αρχή του 1:5 για τις προσλήψεις
και τις αποχωρήσεις.
γ) Με την αντιδραστική αξιολόγηση, που επιμένουν
στην αυταρχική επιβολή της, παρά τη μεγάλη αντίσταση της πλειοψηφίας των δημοσίων
υπαλλήλων. Η μισθολογική εξαθλίωση
των εργαζομένων στην υγεία που ξεκίνησε στις αρχές της μνημονιακής περιόδου με την
περικοπή επιδομάτων, δώρων, εφημεριών, υπερωριών, εξαιρέσιμων, "πάγωμα"
της μισθολογικής εξέλιξης, αυξήσεις σε κάθε είδους εισφορές, θα συνεχίζεται με το
πρόσχημα της "αξιολόγησης", με στόχο να καταργήσουν τελικά το ενιαίο μισθολόγιο,
τη συλλογική μας σύμβαση (όπως στον ιδιωτικό τομέα!).
δ)
Με την υπερεντατικοποίηση της εργασίας για να καλύπτονται τα κενά (συνεχείς
μετακινήσεις, bulling, αλλότρια καθήκοντα, επικουρίες, πάγωμα μετατάξεων,
περιορισμός εκπαιδευτικών αδειών, απλήρωτες υπερωρίες, διπλοβάρδιες, χρωστούμενα ρεπό, παραβίαση
κανόνων υγιεινής και ασφάλειας), που έχει οδηγήσει σε εργασιακή εξουθένωση.
Συναδέλφισσες – Συνάδελφοι, Απέναντι σε αυτή την κυβέρνηση της ψευδεπίγραφης "Αριστεράς" και την "αντιπολίτευση" της original Δεξιάς δεν χρειάζεται
καμιά ανοχή. Μόνο αντίσταση με πολύμορφους αγώνες και απεργίες. Αυτή η πολιτική
δεν εξανθρωπίζεται. Δεν πιστεύουμε στα παραμύθια των “ισοδύναμων μέτρων”, τα κηρύγματα
“πάταξης τη διαπλοκής”, τα ψέματα για "έξοδο από το μνημόνιο το 2018"
(όταν έχουν υπογράψει επιτροπεία και λιτότητα μέχρι το 2060!). Τα έχουμε χιλιακούσει.
Δεν τσιμπάμε στο θέατρό τους, δεν υποτασσόμαστε στο νέο εκβιασμό ότι "αν τα
βάλετε μαζί μου θα έρθουν οι άλλοι που είναι χειρότεροι". Όλοι όσοι ψηφίζουν
και εφαρμόζουν μνημόνια είναι ίδιοι και απαράλλαχτοι!
Συναδέλφισσες – Συνάδελφοι, Η κατάσταση
αυτή δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με ατομικές λύσεις. Απαιτεί σύγκρουση με το συνολικό
πλαίσιο και ισχυρούς συλλογικούς δεσμούς μεταξύ μας. Όχι “ζητιανιά” για το
πότε θα πληρωθούν τα ψίχουλα από τις ώρες, αλλά πάλη για αυξήσεις των μισθών και
των υπερωριών. Όχι “γκρίνια” για τις μετακινήσεις από τμήμα σε τμήμα, αλλά
διεκδίκηση για προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, για να σταματήσει το αυθαίρετο και
εκδικητικό καθεστώς μετακινήσεων στο νοσοκομείο. Όχι διαχωρισμοί μεταξύ νοσηλευτών,
διοικητικών, τεχνικών, τραυματιοφορέων, παρασκευαστών, στο όνομα των διαφορετικών
επαγγελματικών δικαιωμάτων. Αυτή είναι η πρακτική της συντεχνίας της ΕΝΕ (θυμίζουμε
ότι τάχτηκαν με την ανθρωποφάγα αξιολόγηση του ν. 4250 και με την αποπομπή των ΔΕ
νοσηλευτών από τον κλάδο) για να χωρίζουν τους εργαζόμενους, να μας διασπούν σαν
τάξη, να βάζουν να τσακώνεται ο ένας με τον άλλο.
Συναδέλφισσες – Συνάδελφοι, Ο αγώνας
μας θα είναι μισός αν δεν τα βάλουμε με την
αυταρχική και κυνική διοίκηση του νοσοκομείου και τα στελέχη της. Καθημερινά
παραβιάζουν εργασιακά δικαιώματα, μετακινούν ανθρώπους από τμήμα σε τμήμα σα να
είναι χαρτοκούτια, κανονίζουν τις μετατάξεις όπως γουστάρουν, αλλάζουν διαρκώς τις
οργανικές θέσεις και τα κενά για να βολεύουν τους δικούς τους, επιτάσσουν εργαζόμενους
σε τμήματα που δεν είναι της ειδικότητάς τους χωρίς καν να τους ρωτήσουν, βάζουν
κυλιόμενα ωράρια σε συναδέλφους με προβλήματα υγείας, κάνουν καθημερινό φαινόμενο
τα αλλότρια καθήκοντα. Ρίχνουν διαρκώς φταίξιμο στους κατώτερους, ενώ οι ίδιοι δεν
αναλαμβάνουν καμιά ευθύνη, ούτε μπαίνουν μπροστά όταν χρειάζεται. Μόνο εισπράττουν
τα επιδόματα ευθύνης και τα φιλετάκια των απογευματινών (χωρίς να τα κάνουν!). Έχουν
οικοδομήσει ένα στρατοκρατικό καθεστώς, δικαιολογώντας τα πάντα με την καραμέλα
"πρέπει να βγει η δουλειά". Μέχρι και εργολαβικές καθαρίστριες βάλανε
σε καθήκοντα βοηθού θαλάμου με εντολή της νοσηλευτικής διεύθυνσης.
Συνάδελφοι, να νικήσουμε το φόβο. Δεν έχει το δικαίωμα καμιά διευθύντρια
νοσηλευτικής υπηρεσίας να κανονίζει τον δημοσιοϋπαλληλικό κώδικα και τα δικαιώματά
μας. Το νοσοκομείο και το ΕΣΥ δεν είναι ιδιωτικό της μαγαζί. Ήδη ξεδοντιάζουμε αυτό
τον παραδιοικητικό μηχανισμό. Με πιο μαζική αντίδραση μπορούμε περισσότερα. Δεν
θα τους αφήσουμε σε χλωρό κλαρί. Γι αυτό μας φοβούνται: Θέλουν ένα σωματείο που
θα "συνεργάζεται" μαζί τους. Με "δικούς" τους υποψήφιους, άλλωστε
δεν κρύβονται, κάνουν ανοιχτό προεκλογικό αγώνα υπέρ συγκεκριμένης παράταξης.
Συναδέλφισσες – Συνάδελφοι, Μπορούν τα πράγματα να πάνε αλλιώς, με αγώνα για ολόκληρη και όχι μισή ζωή,
για την υπεράσπιση της αξιοπρέπειάς μας. Διεκδικούμε:
- Αυξήσεις στους μισθούς, τις υπερωρίες και τις συντάξεις. Άμεση επαναφορά
του 13ου-14ου μισθού και αύξηση σε όλα τα μισθολογικά κλιμάκια,
τις υπερωρίες και τις βάρδιες. Καμία
νέα περικοπή. Όχι στη μισθολογική απαξίωση
της ΥΕ και ΔΕ κατηγορίας.
- Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους
με πλήρη εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα ενάντια σε όλες τις μορφές ελαστικής
απασχόλησης, το μπλοκάκι και τα 5μηνα.
- 35ωρο - 7ωρο - 5ήμερο, χωρίς μείωση
μισθών.
- Να φύγουν τώρα όλοι οι εργολάβοι από τα νοσοκομεία και οι εργαζόμενοι
σε αυτούς να προσληφτούν στο ΕΣΥ με συμβάσεις αορίστου χρόνου.
- Πλήρη σύνταξη στα 30 χρόνια δουλειάς
και στα 60 έτη ηλικίας. Ένταξη στα Βαρέα και Ανθυγιεινά όλου του υγειονομικού κλάδου.
- Κατάργηση όλων των νόμων για την
ανθρωποφάγα αξιολόγηση, τις διαθεσιμότητες και απολύσεις.
- Όχι στη διάλυση και την ιδιωτικοποίηση
των δημόσιων υπηρεσιών και αγαθών. Όχι στο φακελάκι και τα ιδιωτικά απογευματινά
ιατρεία.
- Να αυξηθεί ο προϋπολογισμός για
την υγεία. Δημόσιος κοινωνικός έλεγχος του συστήματος προμηθειών.
- Ενιαίος κλάδος νοσηλευτικής και
ενιαία εργασιακά δικαιώματα για όλους. Όχι στην εκδίωξη των ΔΕ νοσηλευτών από τον
κλάδο.
- Ελεύθερες μετατάξεις για όλους όσους πληρούν τα τυπικά προσόντα, ώστε
να σπάσει το "απόστημα" του ρουσφετιού, της διοικητικής αυθαιρεσίας και
της εξάρτησης από τα σάπια πολιτικοσυνδικαλιστικά κυκλώματα.
Για το νοσοκομείο:
- Να σταματήσει η αθλιότητα των ράντζων. Να ξαναλειτουργήσουν
πλήρως όλα τα νοσοκομεία και οι πρωτοβάθμιες δομές υγείας που έκλεισαν από την προηγούμενη
κυβέρνηση.
- Να ανοίξουν όλες οι κλειστές πτέρυγες,
τα χειρουργικά κρεβάτια, οι κλίνες ΜΕΘ με πλήρη σύνθεση μόνιμου προσωπικού. Να δημιουργηθεί
επιτέλους αυτόνομο τμήμα ΤΕΠ. Όχι στο νέο μνημονιακό οργανισμό που σχεδιάζεται.
- Άμεσα διορισμοί μόνιμου προσωπικού
σύμφωνα με τις αναγκαίες οργανικές θέσεις και τα σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα,
σε όλα τα τμήματα και τις υπηρεσίες. Να ενισχυθεί
η Ψυχιατρική κλινική και τα πλυντήρια άμεσα με μόνιμο, εκπαιδευμένο προσωπικό.
- Να σταματήσουν οι επικουρίες και οι συνεχείς μετακινήσεις του προσωπικού.
Να χορηγηθούν όλα τα οφειλόμενα ρεπό.
- Να βάλουμε τέλος στην αδικία: στην ανεξέλεγκτη εξουσία των διευθυντών
και των τομεαρχών που παραβιάζουν κάθε κριτήριο ισοτιμίας και δικαιοσύνης, τακτοποιούν
τους "δικούς τους" στα "καλά πόστα" και τιμωρούν με δυσμενή
μετακίνηση όποιον διαμαρτύρεται. Να απαγορευτούν οι εργασίες
σε αλλότρια καθήκοντα.
- Να σταματήσει ειδικά, η υπερεξουσία της διεύθυνσης
Νοσηλευτικής Υπηρεσίας. Απαιτούμε νέο εργασιακό κανονισμό στο νοσηλευτικό κλάδο με ενιαίους
κανόνες για όλους (στο rotation, στις ενδοϋπηρεσιακές
μετακινήσεις, στην εκπαίδευση - μετεκπαίδευση - εξέλιξη). Με έλεγχο των ίδιων των
εργαζομένων και των συλλογικών διαδικασιών τους.
- Στήριξη
των εργαζομένων μονογονεϊκών οικογενειών. Λειτουργία παιδικού
σταθμού στο ΑΤΤΙΚΟ.
Συναδέλφισσες – Συνάδελφοι,
θέλουμε ένα σωματείο απέναντι στη διοίκηση, την κυβέρνηση και
τις αντιλαϊκές πολιτικές, όχι δίπλα τους. Έτσι θα μας σέβονται. Για να ξαναδώσουμε ουσία και
περιεχόμενο σε αξίες όπως ο αγώνας, η αλληλεγγύη, η συλλογικότητα, η συναδελφικότητα,
η ελπίδα. Να αυτοοργανωθούμε για να αντέξουμε στους δύσκολους καιρούς. Το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να αναδιοργανωθεί ριζικά. Με συμμετοχή των εργαζομένων στη βάση,
με τη δημοκρατία των γενικών συνελεύσεων, την κοινή δράση, το συντονισμό των πρωτοβάθμιων
σωματείων και των επιτροπών αγώνα, τη συλλογική προσπάθεια και όχι την ανάθεση στους
“εκπροσώπους”. Να αλλάξουμε τους συσχετισμούς
παντού! Οι πλειοψηφίες στην ΑΔΕΔΥ και την ΠΟΕΔΗΝ κάνουν τα
πάντα για να μην συντονίσουν και κλιμακώσουν τους αγώνες, ενώ στις ανακοινώσεις
τους δηλώνουν και “αντιμνημονιακοί”. Δεν μπορούν ούτε θέλουν να απαντήσουν στην
επίθεση, κάνουν πως δεν αναγνωρίζουν τον πραγματικό αντίπαλο. Δεν είναι χαζοί. Το
κάνουν επίτηδες. Η ΓΣΕΕ ήταν με το “ΝΑΙ σε όλα” και είναι σε ανοιχτή επικοινωνία
με τις κυβερνήσεις και τους βιομήχανους. Όλοι αυτοί μιλάνε με δύο γλώσσες. Όταν
κρίνεται η αποφασιστική σύγκρουση, ο κλονισμός των κυβερνήσεων, η ανατροπή αντεργατικών
νόμων και η πιθανότητα κατακτήσεων κάνουν πίσω, μπλοκάρουν τις κινητοποιήσεις
και προσφεύγουν στα .... δικαστήρια για “δικαίωση”. Ενώ όταν γίνονται αρχαιρεσίες
στα σωματεία και κρίνεται η επανεκλογή τους φοράνε τη μάσκα του αγωνιστή. Δεν αντέχεται
πια αυτή η υποκρισία!
Στο ΑΤΤΙΚΟ το ρόλο της παράταξης υποχείριο του διοικητικού
μηχανισμού έχει αναλάβει η ΑΝΑΣΑ. Έχοντας ξεφύγει από κάθε όριο, εκβιάζει και απειλεί
ότι "όποιος δεν είναι μαζί μου ας ξεχάσει τη μετάταξη", τάζει επιδόματα
και φύκια για μεταξωτές κορδέλες σε όποιον τον ακολουθεί, κανονίζει προγράμματα,
μετακινήσεις και πόστα, βάζει υποψήφιους μέσω νοσηλευτικής υπηρεσίας, φέρνει δικηγόρους
(χωρίς να ρωτήσει κανέναν) για "αγωγές" πουλώντας ψεύτικες ελπίδες δήθεν
δικαστικής δικαίωσης. Φτιάχνει, όπως και η κυβέρνηση, το δικό της success story για το ΑΤΤΙΚΟ και ... όπου
πιάσει! Η παράταξη αυτή λέει ότι είναι "χωρίς κόμμα και χρώμα", ακριβώς
γιατί είναι με κάθε χρώμα και κόμμα, και ιδιαίτερα με το κυβερνητικό. Ας μην κρύβονται:
όταν ήρθε ο Υπουργός Υγείας Πολάκης στο ΑΤΤΙΚΟ "έσπασαν" την ομόφωνη απόφαση
του σωματείου για κάλεσμα διαμαρτυρίας, δεν εμφανίστηκε κανείς από τους εκλεγμένους
της ΑΝΑΣΑ στην κινητοποίηση, αντίθετα ήταν στη συνάντηση μαζί του στα γραφεία της
διοίκησης. Ήταν μια κορυφαία "κομματική" πράξη. Τα
ίδια είχαν κάνει πριν τέσσερα χρόνια και άλλες "ακομμάτιστες" παρατάξεις,
όταν έσπευσαν να "προσκυνήσουν" τον Α.
Γεωργιάδη με τα ΜΑΤ στο νοσοκομείο. Χώρια η απουσία τους από τις απεργίες, από τη
μάχη για τα ράντζα, την αξιολόγηση. Κι αυτά ήταν κορυφαίες "κομματικές"
πράξεις. ΜΗ ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΤΟΣΟ ΞΕΔΙΑΝΤΡΟΠΑ!
Συναδέλφισσες – Συνάδελφοι,
Η ψήφος στη «Γαλέρα» δεν θέλουμε να είναι ψήφος ανάθεσης. Όχι ότι δεν προσπαθήσαμε. Συνεχίσαμε
να κρατάμε τα πανό του αγώνα όταν πολλοί καλούσαν να περιμένουμε, να συνδιαλλαγούμε
με τη νέα κυβέρνηση και τη νέα διοίκηση, να τη βοηθήσουμε γιατί προσπαθεί. Συμβάλλαμε
ώστε το σωματείο μας να οργανώσει την αντίσταση σε όλες τις επιθέσεις. Στηρίξαμε τον κάθε συνάδελφο στα δίκαια
προβλήματά του. Απέναντι στη διοίκηση του Αττικού υπερασπιστήκαμε συναδέλφους που
διώκονταν από την υπηρεσία και άλλους που οι "υπηρεσίες" έκαναν τις κουφές
στα δίκαια αιτήματα τους. Υπερασπιστήκαμε τις καθαρίστριες και τους εργαζόμενους
στις εργολαβίες και είχαμε μικρές κατακτήσεις: αποτροπή απολύσεων, καταβολή δεδουλευμένων,
πληρωμή νωρίτερα και σε τράπεζα, κόντρα σε αυτούς που δεν τις ήθελαν να είναι καν
μέλη στο σωματείο. Βοηθήσαμε, μαζί με άλλα σωματεία να γίνουν κάποιες μόνιμες προσλήψεις,
να παραταθεί η παραμονή επικουρικών και εργαζομένων με προγράμματα ΟΑΕΔ στα νοσοκομεία.
Δώσαμε τη μάχη απέναντι στην αντιδραστική αξιολόγηση. Μπορούσαμε να κάνουμε και να πετύχουμε
περισσότερα πράγματα. Πολλές φορές όμως συναντούσαμε ένα ολόκληρο τείχος αυταρχισμού
και απαξίωσης από τους διοικούντες. Που χωρίς μαζική συμμετοχή δεν υποχωρεί ακόμα
και στην πιο δίκαιη διεκδίκηση. Ότι καταφέραμε μόνο έτσι κερδήθηκε!
Γι αυτό η ψήφος μας σε αυτές τις εκλογές δεν είναι
ούτε για πλάκα ούτε για πέταμα. Θα κρίνει πολλά για τους αγώνες. Για το αν θα υπάρχει
σωματείο που θα παλεύει για τα δικαιώματά μας.
ΣΤΗΡΙΞΤΕ - ΨΗΦΙΣΤΕ ΓΑΛΕΡΑ
- Για να σταθούμε όρθιοι, κόντρα
στην τρομοκρατία του μονόδρομου, του “δεν υπάρχει άλλη λύση”, της υποταγής στις
διαταγές των αγορών και της Ε.Ε.
- Για να κάνουμε την τομή!
Να πάμε αλλιώς, ανυποχώρητα, συντονισμένα, οργανωμένα! Αποδείχτηκε ότι
η επίθεση που δεχόμαστε δεν πρόκειται να σταματήσει, αν δεν ξαναβγούμε αποφασιστικά
στο δρόμο. Με την κοινή δράση όλων των μαχόμενων δυνάμεων στο σωματείο μας. Καλούμε την
παράταξη του ΠΑΜΕ να αφήσει τα "ναι μεν αλλά" και τους παραταξιακούς μονόδρομους.
Να συμβάλλει στους κοινούς αγώνες και να μην τους εξαρτά από το πότε θα συμφωνήσει
η ΓΣΕΕ και η ΠΟΕΔΗΝ. Να ριζοσπαστικοποιηθεί και να μη διστάζει μπροστά στην αποφασιστική
σύγκρουση με τους δανειστές, την κυβέρνηση, και τα επιχειρηματικά συμφέροντα (γιατί
αν δεν σπάσουν αβγά και "βιτρίνες" δεν γίνεται τίποτα). Και επειδή μπερδεύονται
καμιά φορά, κάνουν πως ξεχνάνε ότι ήταν η Γαλέρα που συνέχισε
και ανάπτυξε τη δράση και την αγωνιστική φυσιογνωμία του σωματείου, όταν η ΑΝΑΣΑ
έγινε κυβερνητικό και διοικητικό παράρτημα.
- Για να διεκδικήσουμε όσα μας ανήκουν.
Επειδή εμείς τα "αξίζουμε", εμείς "τα παράγουμε", εμείς "τα
σεβόμαστε". Τεμπέληδες, διεφθαρμένοι και αντιπαραγωγικοί είναι όσοι κρατούν
τους θώκους της εξουσίας, όχι εμείς.
Ούτε βήμα πίσω από τα δικαιώματά
μας!
12 και 13 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ
την
Αγωνιστική Κίνηση Εργαζόμενων
Αττικού
γαλέρα
➖➖➖➖➖
Για να τα βάλουμε με την αυταρχική διοίκηση του νοσοκομείου και τα στελέχη της. Που καθημερινά
παραβιάζουν εργασιακά δικαιώματα, μετακινούν ανθρώπους από τμήμα σε τμήμα, κανονίζουν
τις μετατάξεις όπως γουστάρουν, επιτάσσουν εργαζόμενους σε τμήματα που δεν είναι
της ειδικότητάς τους χωρίς καν να τους ρωτήσουν, βάζουν κυλιόμενα ωράρια σε συναδέλφους
με προβλήματα υγείας, κάνουν καθημερινό φαινόμενο τα αλλότρια καθήκοντα. Έχουν οικοδομήσει
ένα στρατοκρατικό καθεστώς, δικαιολογώντας τα πάντα με την καραμέλα "πρέπει
να βγει η δουλειά". Θέλουμε ένα σωματείο απέναντι
στη διοίκηση, την
κυβέρνηση και τις αντιλαϊκές πολιτικές, όχι δίπλα τους.
Για να βάλουμε τέλος στην αδικία: στην ανεξέλεγκτη εξουσία των
διευθυντών και ειδικά της διεύθυνσης Νοσηλευτικής
Υπηρεσίας, που παραβιάζουν κάθε κριτήριο ισοτιμίας και δικαιοσύνης, τακτοποιούν
τους "δικούς τους" στα "καλά πόστα" και τιμωρούν με δυσμενή μετακίνηση
όποιον διαμαρτύρεται.
Γιατί από τη φυλακή που ζούμε δεν μπορούμε να βγούμε με ατομικές λύσεις. Απαιτεί σύγκρουση με το συνολικό πλαίσιο και ισχυρούς συλλογικούς
δεσμούς μεταξύ μας. Όχι “ζητιανιά” για το πότε θα πληρωθούν τα ψίχουλα από
τις ώρες, αλλά πάλη για αυξήσεις των μισθών και των υπερωριών. Όχι “γκρίνια”
για τις μετακινήσεις από τμήμα σε τμήμα, αλλά διεκδίκηση για προσλήψεις μόνιμου
προσωπικού. Όχι διαχωρισμοί μεταξύ νοσηλευτών, διοικητικών, τεχνικών, τραυματιοφορέων,
παρασκευαστών, στο όνομα των διαφορετικών επαγγελματικών δικαιωμάτων. Αυτή είναι
η πρακτική της συντεχνίας της ΕΝΕ (θυμίζουμε ότι τάχτηκαν με την ανθρωποφάγα αξιολόγηση
του ν. 4250 και με την αποπομπή των ΔΕ νοσηλευτών από τον κλάδο) για να χωρίζουν
τους εργαζόμενους, να μας διασπούν, να βάζουν να τσακώνεται ο ένας με τον άλλο.
Για να νικήσουμε το φόβο. Δεν έχει το δικαίωμα καμιά διευθύντρια νοσηλευτικής υπηρεσίας
να αλλάζει τον δημοσιοϋπαλληλικό κώδικα και να περιορίζει τα δικαιώματά μας. Το
νοσοκομείο και το ΕΣΥ δεν είναι ιδιωτική της επιχείρηση. Ήδη ξεδοντιάζουμε αυτό
τον παραδιοικητικό μηχανισμό. Με πιο μαζική αντίδραση μπορούμε περισσότερα. Δεν
θα τους αφήσουμε σε χλωρό κλαρί. Γι αυτό μας φοβούνται: Θέλουν ένα σωματείο που
θα "συνεργάζεται" μαζί τους. Με "δικούς" τους υποψήφιους, άλλωστε
δεν κρύβονται, κάνουν ανοιχτό προεκλογικό αγώνα υπέρ συγκεκριμένης παράταξης.
Γιατί λέμε ξεκάθαρα: απέναντι στην κυβέρνηση
της ψευδεπίγραφης "Αριστεράς" και την "αντιπολίτευση"
της original Δεξιάς δεν χρειάζεται καμιά ανοχή.
Μόνο αντίσταση με πολύμορφους αγώνες και απεργίες. Δεν πιστεύουμε στα παραμύθια
των “ισοδύναμων μέτρων”, τα κηρύγματα “πάταξης τη διαπλοκής”, τα ψέματα για έξοδο
από το μνημόνιο το 2018 (όταν έχουν υπογράψει επιτροπεία και λιτότητα μέχρι το 2060!).
Τα έχουμε χιλιακούσει. Δεν τσιμπάμε στο θέατρό τους.
Γιατί μπορούν τα πράγματα να πάνε αλλιώς, με αγώνα για ολόκληρη
και όχι μισή ζωή. Για να διεκδικήσουμε όσα μας ανήκουν. Επειδή εμείς τα "αξίζουμε", εμείς "τα
παράγουμε", εμείς "τα σεβόμαστε".
·
Αυξήσεις στους μισθούς, τις υπερωρίες και τις συντάξεις. Άμεση
επαναφορά του 13ου-14ου μισθού. Καμία νέα περικοπή. Όχι στη μισθολογική
απαξίωση της ΥΕ και ΔΕ κατηγορίας.
·
Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για
όλους, ενάντια σε όλες τις μορφές ελαστικής απασχόλησης, το μπλοκάκι και τα 12μηνα.
·
Να φύγουν τώρα όλοι οι εργολάβοι από τα νοσοκομεία και οι εργαζόμενοι
σε αυτούς να προσληφτούν στο ΕΣΥ με συμβάσεις αορίστου χρόνου.
·
Ένταξη στα Βαρέα και Ανθυγιεινά όλου του υγειονομικού κλάδου.
·
Κατάργηση όλων των νόμων για την ανθρωποφάγα αξιολόγηση, τις διαθεσιμότητες
και απολύσεις.
·
Όχι στη διάλυση και την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών
και αγαθών.
·
Ενιαίος κλάδος νοσηλευτικής και ενιαία εργασιακά δικαιώματα για
όλους. Απαιτούμε
νέο εργασιακό κανονισμό στο νοσηλευτικό κλάδο με ισότιμες ρυθμίσεις για όλους (στο rotation, στις ενδοϋπηρεσιακές μετακινήσεις, στην εκπαίδευση - μετεκπαίδευση
- εξέλιξη). Με έλεγχο των ίδιων των εργαζομένων και των συλλογικών διαδικασιών τους.
·
Ελεύθερες μετατάξεις για όλους όσους πληρούν τα τυπικά προσόντα,
ώστε να σπάσει το "απόστημα" του ρουσφετιού, της διοικητικής αυθαιρεσίας
και της εξάρτησης από τα σάπια πολιτικοσυνδικαλιστικά κυκλώματα.
·
Να σταματήσουν οι επικουρίες και οι συνεχείς μετακινήσεις του
προσωπικού. Να χορηγηθούν όλα τα οφειλόμενα ρεπό. Να απαγορευτούν οι εργασίες σε αλλότρια καθήκοντα. Στήριξη των εργαζομένων
μονογονεϊκών οικογενειών.
·
Όχι στο νέο μνημονιακό οργανισμό που σχεδιάζεται.
·
Να σταματήσει η αθλιότητα των ράντζων. Να ενισχυθεί η Ψυχιατρική
κλινική και τα πλυντήρια άμεσα με μόνιμο, εκπαιδευμένο προσωπικό.
·
Λειτουργία παιδικού σταθμού στο ΑΤΤΙΚΟ.
Για να αλλάξουμε τους συσχετισμούς παντού! Οι πλειοψηφίες στην ΑΔΕΔΥ
και την ΠΟΕΔΗΝ κάνουν τα πάντα για να μην συντονίσουν και κλιμακώσουν τους αγώνες,
ενώ στις ανακοινώσεις τους δηλώνουν και “αντιμνημονιακοί”. Μιλάνε με δύο γλώσσες.
Δεν μπορούν ούτε θέλουν να απαντήσουν στην επίθεση, κάνουν πως δεν αναγνωρίζουν
τον πραγματικό αντίπαλο.
Για να απομονώσουμε τις παρατάξεις υποχείρια του διοικητικού μηχανισμού, όπως η ΑΝΑΣΑ. Που έχοντας
ξεφύγει από κάθε όριο, εκβιάζουν ότι "όποιος δεν είναι μαζί μας ας ξεχάσει
τη μετάταξη", τάζουν επιδόματα και φύκια για μεταξωτές κορδέλες σε όποιον τους
ακολουθεί, κανονίζουν προγράμματα, μετακινήσεις και πόστα, βάζουν υποψήφιους μέσω
νοσηλευτικής υπηρεσίας. Φτιάχνει, όπως και η κυβέρνηση, το δικό της success story για το ΑΤΤΙΚΟ και ... όπου πιάσει! Η παράταξη αυτή λέει ότι είναι
"χωρίς κόμμα και χρώμα", ακριβώς γιατί είναι με κάθε χρώμα και κόμμα,
και ιδιαίτερα με το κυβερνητικό.
Για να συνεχίσουμε να κρατάμε τα πανό του αγώνα όταν πολλοί καλούσαν και καλούν να περιμένουμε,
να συνδιαλλαγούμε με τη νέα κυβέρνηση και τη νέα διοίκηση, να τη βοηθήσουμε γιατί
προσπαθεί. Συμβάλλαμε
ώστε το σωματείο μας να οργανώσει την αντίσταση σε όλες τις επιθέσεις. Στηρίξαμε τον κάθε συνάδελφο στα δίκαια προβλήματά του. Μπορούσαμε να πετύχουμε
περισσότερα πράγματα. Πολλές φορές όμως συναντούσαμε ένα ολόκληρο τείχος αυταρχισμού
και απαξίωσης από τους διοικούντες. Που χωρίς μαζική συμμετοχή δεν υποχωρεί ακόμα
και στην πιο δίκαιη διεκδίκηση. Ότι καταφέραμε μόνο έτσι κερδήθηκε!
Για να σταθούμε όρθιοι, κόντρα στην τρομοκρατία
του μονόδρομου, του “δεν υπάρχει άλλη λύση”, της υποταγής στις διαταγές των αγορών
και της Ε.Ε. Αποδείχτηκε
ότι η επίθεση που δεχόμαστε δεν έχει τέλος και δεν πρόκειται να σταματήσει, αν δεν
ξαναβγούμε αποφασιστικά στο δρόμο. Με την κοινή δράση όλων των μαχόμενων δυνάμεων
στο σωματείο μας. Καλούμε την παράταξη του ΠΑΜΕ να αφήσει τα "ναι μεν αλλά",
τους παραταξιακούς μονόδρομους. Να συμβάλλει στους κοινούς αγώνες και να μην τους
εξαρτά από το πότε θα συμφωνήσει η ΓΣΕΕ και η ΠΟΕΔΗΝ. Να ριζοσπαστικοποιηθεί και
να μη διστάζει μπροστά στην αποφασιστική σύγκρουση με τους δανειστές, την κυβέρνηση,
και τα επιχειρηματικά συμφέροντα (γιατί αν δεν σπάσουν αβγά και "βιτρίνες"
δεν γίνεται τίποτα). Και επειδή μπερδεύονται καμιά φορά, κάνουν πως ξεχνάνε ότι
ήταν η Γαλέρα που συνέχισε και ανάπτυξε
τη δράση και την αγωνιστική φυσιογνωμία του σωματείου, όταν η ΑΝΑΣΑ έγινε κυβερνητικό
και διοικητικό παράρτημα.
υποψήφιοι γαλέρα
